Dus u vertelt? En ik schrijf? Ja, zo werkt het. Dat kan een kerstkaart zijn, maar soms moeten ook wezenlijke dingen gezegd en opgeschreven worden en kan men geen woorden vinden of kan men fysiek niet schrijven. Soms is men in verwarring en te veel betrokken. Al pratend ontdekken we samen de hoofd- en bijzaken, dat schept inzicht en overzicht. Ik kom bij u langs, luister, onderzoek wat u wenst en nodig heeft.

En als u mij vertrouwt, dan kunt u vertellen. En dan schrijf ik. In uw woorden, op uw toon, want u bepaalt en ik volg. Ik kan met u meedenken, vragen stellen, voorstellen doen, bemiddelen. Bijna altijd geeft het rust om belangrijke dingen op papier vastgelegd te hebben. Als dat één keer gedaan is, kan iemand kalmer en lichter verder met het leven. En dat geeft mij voldoening.

Maar hoe kom ik tot dit schrijfwerk, hoe begon ik ermee, wat was mijn ontwikkeling tijdens de tientallen jaren in het voortgezet onderwijs? Dagelijks heb ik toen verslagen over en voor anderen geschreven. Ook ikzelf heb me tot verdriet en tegenslagen moeten verhouden en problemen van mij af geschreven.

Nu is mij gevraagd deze ervaringen met u te delen. Dat doe ik heel graag Aan tafel met….., dit keer Paula Klaver.

Gratis toegang